CHLAMYDIOZA. Infekcja powodująca zaburzenia płodności?

Zakażenie bakterią Chlamydia trachomatis jest najczęstszą (obok zakażeń wirusem HPV), chorobą przenoszoną drogą płciową na świecie.

Na zakażenie chlamydiami szczególnie narażone są kobiety wcześnie rozpoczynające współżycie płciowe (wczesny wiek nastoletni), kobiety poniżej 25. roku życia, nieródki oraz te mające wielu partnerów seksualnych. Szacuje się, że w Polsce prawdopodobnie u nawet 50% kobiet występuje bezobjawowa postać zakażenia.

Zakażenie może wywołać zapalenie szyjki macicy, dróg moczowych lub odbytnicy, ale również może przebiegać bezobjawowo (nawet do 75% przypadków). Objawy pojawiają się w ciągu 1 – 3 tygodni od zakażenia. Zwykle jest to nieprawidłowa wydzielina z pochwy (upławy koloru żółtego) lub pieczenie przy oddawaniu moczu.

Długoterminowe następstwa zakażenia C. trachomatis obejmują zapalenie narządów miednicy mniejszej, zaburzenia płodności związane z uszkodzeniem jajowodów oraz zwiększone ryzyko ciąży pozamacicznej. W jednym z badań dotyczących wpływu przeciwciał antychlamydialnych na zdolności reprodukcyjne wykazano, że wyższe miano przeciwciał przeciw chlamydiom IgG koreluje ze wzrostem nasilenia uszkodzenia jajowodów.

U mężczyzn w wyniku zakażenia C. trachomatis może rozwinąć się zapalenie cewki moczowej, zapalenie najądrza, zapalenie jąder i zapalenie odbytnicy. C. trachomatis jest najczęstszą przyczyną zapalenia najądrzy u mężczyzn przed 35. rż! Przeciwciała chlamydialne są również powiązane z niepłodnością spowodowaną czynnikiem męskim – zmniejszeniem ruchliwości plemników i całkowitej liczby plemników. Zapalenie najądrza może prowadzić do uszkodzenia układu kanalikowego i azoospermii. Zakażenia C. trachomatis częściej skutkują wytwarzaniem przeciwciał przeciwspermowych i zmianami w jakości nasienia.

Wykazano, że przeciwciała chlamydialne HSP60 reagują krzyżowo z ludzkimi białkami szoku cieplnego. Może to prowadzić do uszkodzenia wczesnego zarodka i utraty ciąży u kobiet zakażonych wcześniej C. trachomatis.