Pierwotna niewydolność jajników – Niepłodność a co to takiego?

Pierwotna niewydolność jajników (primary ovarian insufficiency – POI) 

Definiuje się jako zaburzenie folikulogenezy, utratę oocytów oraz nieprawidłową produkcję estrogenów, progesteronu i testosteronu, co w konsekwencji skutkuje niepłodnością. W populacji ogólnej częstość występowania POI wynosi ok 1%.

Często mylimy pojęcia dotyczące wygasania funkcji jajników używając zamiennie pierwotnej niewydolności jajników oraz zmniejszenia rezerwy jajnikowej. Rozpoznania te to dwie różne jednostki i nie powinny być używane zamiennie.

W codziennej praktyce dużo częściej będziemy spotykać się z pacjentkami ze zmniejszoną rezerwą jajnikową, niż w pełni rozwiniętą pierwotną niewydolnością jajników.

Według rekomendacji ESHRE przy postawieniu diagnozy pierwotnej niewydolności jajników należy uwzględnić trzy warunki:

  • Poziom FSH > 25IU/l w dwukrotnym badaniu powtórzonym po 4-6 tygodniach
  • Okres 4 miesięcy lub więcej trwania rzadkich miesiączek bądź ich całkowitego braku
  • Wiek < 40 lat 

Do pierwotnej niewydolności jajników mogą prowadzić przyczyny:

Genetyczne

  • Zespół Turnera 
  • Zespół łamliwego chromosomu X
  • Mutacje w genach dotyczących receptorów hormonu FSH
  • Galaktozemia

Autoimmunologiczne 

  • Choroba Hashimoto 
  • Choroba Addisona 
  • Cukrzyca typu 1 
  • Celiakia
  • Bielactwo
  • RZS
  • Toczeń 

Środowiskowe 

Substancje toksyczne 

  • Chemioteraputyki
  • Radioterapia 

POI objawia się nieprawidłowymi cyklami miesięcznymi oraz podwyższonym stężeniem FSH. W postawieniu diagnozy pomagają objawy niedoboru estrogenów (uderzenia gorąca, suchość pochwy oraz zmniejszenie gęstości mineralnej kości). Brak powyższych objawów nie zwalnia z diagnostyki w kierunku POI u pacjentek z nieregularnymi miesiączkami lub brakiem miesiączki utrzymującym się ponad 3 miesiące. Musimy pamiętać, że u ponad połowy (50-75%) pacjentek niewydolność jajników występuje okresowo a większość kobiet z rozpoznaniem POI ma regularne miesiączki przed rozwinięciem niewydolności jajników i podobnie jak rówieśniczki przechodzi bezobjawowo przez okres dojrzewania. 

Jednym z najpoważniejszych problemów zdrowotnych pacjentek z POI jest ciągła utrata masy kostnej, a w konsekwencji osteoporoza przed 40 rokiem życia. Konsekwencjami nieleczonej pierwotnej niewydolności jajników są również problemy sercowo-naczyniowe (udar niedokrwienny, zawał serca) oraz niewielki wzrost, w porównaniu z populacją ogólną. 

Ważnym i często pomijanym aspektem w opiece nad pacjentką z POI jest zdrowie psychiczne. Depresja, zaburzenia lękowe, zaburzenia poznawcze i demencja zdarzają się zdecydowanie częściej u kobiet z niewydolnością jajników niż w populacji ogólnej. 

Bardzo ważne jest wczesne postawienie rozpoznania oraz właściwe leczenie pacjentek z POI co pozwala uniknąć wielu konsekwencji w przyszłości. Do panelu badań mogących ustalić patogenezę choroby zalicza się:

  • kariotyp 
  • badanie w kierunku premutacji genu FMR1
  • przeciwciała przeciwko korze nadnerczy i 21-hydroksylazie (ACA/21OH)
  • TSH, fT4 i przeciwciała przeciwtarczycowe (TPO-Ab)
  • badanie densytometryczne kości
Diagnozę POI należy potraktować holistycznie, wychodząc poza aspekt płodności kobiety i mając na uwadzę jej zdrowie psychiczne oraz fizyczne. Leczenie POI powinno się składać z dwóch głównych ścieżek – leczenia niepłodności oraz zastosowania HTZ.
Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

You May Also Like
Czytaj więcej

CZY CIĄŻA OBUMARŁA W I TRYMESTRZE WYMAGA PILNeJ HOSPITALIZACJI?

Poronienia w I trymestrze najczęściej spowodowane są wadami genetycznymi – aberracjami chromosomowymi. Co istotne, kiedy mówimy o poronieniu spontanicznym, nie wyklucza ono zdrowej ciąży w przyszłości. Poronienia nawracające (utrata 2 lub więcej ciąż z rzędu) to problem bardziej złożony, o wieloczynnikowej etologii, gdzie przyczyny utraty ciąży często nakładają się na siebie. Coraz więcej źródeł naukowych, w tym – rekomendacje ESHRE 2023 podkreślają jak ważne jest, aby diagnostyką poronień nawracających objąć zarówno kobietę, jak i jej partnera. Mimo wszystko, na chwilę obecną nie dysponujemy jednymi spójnymi wytycznymi jak postępować w sytuacji poronienia spontanicznego – tutaj wiele zależy zarówno od pacjentki, jak i konkretnego szpitala.
Czytaj więcej